فیروزه کوبی

فیروزه کوبی یکی از صنایع دستی ایران است که از زیبایی و جذابیت بالایی برخوردار است. در این هنر، قطعات کوچک سنگ فیروزه به حالت موزاییکی بر روی ظرف‌ها، زیورآلات و اشیای تزئینی چسبانده می‌شوند. پایه‌های این آثار معمولا از جنس مس، برنج، نقره، ورشویی یا برنز هستند و بین قطعات فیروزه نوعی لاک تیره‌رنگ قرار می‌گیرد. هر چه ظرف مس و فیروزه شده پرکارتر و منظم‌تر باشد و فاصله کمتری بین قطعات فیروزه باشد، ارزش هنری آن بیشتر است.

فیروزه کوب یک هنر باستانی است که ریشه در خاورمیانه دارد. مصر باستان، مشهد و اصفهان از مراکز تاریخی این هنر هستند. در خزانه جواهرات ملی ایران نمونه‌های بسیار زیبا و باارزش از فیروزه کوبی وجود دارد که شامل تابلوهای خط، ظروف، زینت‌آلات و ماسک مرگ توت‌عنخ‌آمون است.

این هنر نه تنها برای تزئین است بلکه چندین خاصیت درمانی نیز دارد. فیروزه گفته می‌شود که سنگ شادابی، عشق و صلح است و روح را تقویت می‌کند. این سنگ به رنگ آب آسمان است و باعث آرامش و خلاقیت می‌شود. فیروزه همچنین سموم بدن را دفع کرده و سلامت قلب، کبد، شش و پوست را حفظ می‌کند.

فیروزه کوبی چگونه ساخته می‌شود؟ برای ساخت فیروزه کوب، ابتدا پایه فلز را به شکل مورد نظر درمی‌آورند و صاف و صيقلي مي كنند. سپس فيروزه هاي خرده شده را با لاك گرم به سطح پایه چسبانده و با سنگ «آب‌سان» صاف و صيقلي مي كنند تا سطح يك دست شود. در نهایت روي كار را با پوليش يا پلي استر جلا داده تا درخشان شود.